نفس موجودی مابین روح (بخش متعالی وجود انسان) و جسم (بخش غیر متعالی و پست وجود انسان) است. موجودی که می تواند همزمان پستی های جسم و عالمی که جسم در آن واقع شده است (یعنی طبیعت) را به روح، و انوار قدسیِ روح و عالمی که روح، حقیقتا متعلق به آن است (یعنی عالم بالا) را به جسم منتقل کند. نفس، جمعا چهار قوه در خود نهفته دارد. عقل، خیال، شهوت و غضب. قوه عاقله انسان چنانچه صحیح فعالیت کند ضامن قطعی اعتلای وجودی انسان خواهد بود اما مشکل اینجاست که عقل پیوسته تحت تاخت و تاز سه قوه دیگر است. نفس ما نیازمند اعتدال و تعادلی ما بین سه قوه خیال و غضب و شهوت است. چنانچه این سه قوه به حالت افراط یا تفریط در آیند در واقع از حالت اعتدال خارج شده و نظم نفس و کارکرد حقیقی آن را بر هم می زنند و مخل پیشرفت و نفسانی ما می شوند. شایان تذکر است که مسیر قطعی اعتلای ما ( وبه مفهوم واقعی کلمه، مسیر قطعیِ به خدا رسیدن)، کنترل مشتهیاتِ ناشی از وجود قوای خیال، غضب و شهوت در نفس است و این کنترل، همان معنای اعتدال میان این سه قوه را می دهد.
*****ادامه بحث را در شمارگان بعدی دنبال فرمایید*****
درباره این سایت