آنچه در ادامه خواهید خواند، بخشی از تلخیص (خلاصه سازی و ساده سازی) صاحب وبلاگ مشهود از کتاب «آداب نماز» امام راحل است، تلخیصی که کوشیده شده تا عملی ترین نکات را مد نظر قرار دهد:
* اگر در هنگام ورود به مسجد حس لذت مناجات با حق را نداری بدان که قلب خالصی نداری که پروردگار تنها قلب خالص را می پذیرد پس از برای کسب اخلاص به درگاهش همچون مضطری که هیچ چاره ای ندارد، پناه جو و عرض ذلت خود پیش او بر که بدین وسیله از تو دستگیری فرماید.
* اوقات مناجات را دریاب و غنیمت شمار و بدان که هر عبادتی وقت مناجاتی است که محضر خاص الهی است پس بکوش تا با او انس خاص گیری. پس با حالت ذلت و بیچارگی وارد محضر شو و عبادت خود را ناچیز بدان در این صورت است خدا به تو لطف فرماید.
* برای محجوبین (کسانی که هنوز حجاب ها از پیش چشم و نفسشان کنار نرفته و از حقایق غیبی بهره ای ندارند) اولین قدم، آن است که یاس از رحمت و دستگیری الهی را از قلب خود خارج کنیم که این یاس از القائات شیطانی است. هرچند مقامات عالیه اولیای کامل، برای امثال ما برای همیشه یا لااقل، در حال حاضر، دور از دسترس است اما مقامات معنوی را درجاتی است که بسیاری از آن درجات برای بسیاری از امثال ما نیز قابل وصول و درک است اگر سستی و یاس دچارمان نشود. پس همواره باید متوجه مقام رحمانیت و رحیمیت حضرت حق بود و در راه اصلاح نفس تلاش نمود.
* «الله اکبر»، اظهار عجز بنده در برابرکبریایی حضرت حق و در قبال نقص ذاتی خویش است. لذا نماز با آن شروع می شود (در اذان) و این ذلت و عجز در همه احوال نماز باید نصب العین ما باشد. «الله اکبر» یعنی، خدا بزرگ تر از آن است که در فهم و وصف درآید یعنی تمام عرش و فرش و آنچه در آن است را باید در محضر حق کوچک شماری. اگر غیر این معنی در قلب ما باشد یا در زبان همین را بگویی اما در قلب، معنای دیگری از آن باشد، خداوند اراده به محتجب کردن قلب ما خواهد کرد پس باید کوشید تا ذکرِ الله اکبر، از حد لقلقه زبان بودن خارج شود و گرنه باعث خسران ما خواهد شد. پس الله اکبرِ اذان و اقامه را دریاب.
* حقیقت لا اله الا الله (لا موثر فی الوجود الا الله- اعتقاد به تاثیر گذاری حقیقی و مطلق خدا بر همه کائنات، کانه خدا، تنها تاثیرگذار عالم است. این یعنی اینکه هرآنچه غیر از خداست، هیچ استقلالی در عمل از خود ندارد و تماماً وابسته به ذات الهی است) را مقدمتاً با براهین عقلی به خود بفهمان.
* در هر عبادت و مناجاتی خصوصا در نماز، دل را متوجه حضرت حق کن. متوجه قبله ای که اصل برکات زمین و آسمان است و متوجه باش که طبق فرموده حضرت حق: «رو به سوی کسی کرده ای که زمین و آسمان (همه هستی ) را آفریده است».
* رو کردن به قبله در نماز، در حقیقت یعنی دل از هرآنچه غیر خداست منصرف و تماماً به او متوجه گردد. این حالت را باید به عقل و قلب نفوذ داد چرا که همه عالم فقر ذاتی دارند و در همه چیزِ خود، به او وابسته اند.
* سالک به وقت اذان و اقامه باید به قلب خود عظمت کسی را که قرار است در محضرش وارد شود بفهماند امید است از این طریق، خشوع قلبی حاصل گردد.
* برای طی طریق الی الله، واسطه ای لازم است که بدون آن این طی طریق، الی الشیطان خواهد بود. این واسطه، همانا، توسل به ذوات قدسیه و اتکاء و پیروی از ایشان است. (ذوات قدسیه= معصمومین)
* رسالت محمد، باطن توحید و ولایت اهل بیت، باطن رسالت محمد است. بنابر این فهم و درک از دقیق توحید، به درک دقیق از رسالت محمد و فهم دقیق از رسالت او، منجر به شناخت واقعی ولایت ائمه می گردد. علت شهادت به ولایت و رسالت پس از اقرار به اصل توحید در اذان و اقامه، همین است.
* آغاز و پایان اذان، با «الله» است. یعنی الا بذکر الله تطمئن القلوب
* سجود در حقیقت اظهار ذلت و خواری در نزد پروردگار است.
* با تفکر و تدبر قبل از نماز قلب را آماده کن.
* کمال نیت هر عبادتی ملازم است با اخلاص حقیقی و خالی کردن ذهن و قلب از هرگونه خودخواهی و خودبرتربینی و از هر چیز دیگری، غیر از خدا و از رضایت و خشنودی هر کس جز خدا.
درباره این سایت