استمرار، خاصیت اصلی مبارزه.

سیره نبی اکرم گواهی می دهد که ایشان هیچ گاه از مبارزه در راه هدفی که داشت خسته نمی شدند. و این مبارزه چونان اصلی در سراسر حیات ایشان چون رودی روان، سیلان و جریان داشت و هیچ گاه قطع نشد حداقل از لحظه ای که مبعوث شدند و تکلیف الهی بر ضمه ایشان قرار گرفت تا پایان عمر این رویه، اصل ثابت زندگانی ایشان بود تا جایی که وقتی دیدند تبلیغاتشان در مکه جوابگو نیست به محض ایمان آوردن تعداد کمی محل تبلیغ را به مدینه منتقل کردند. همه این ها ثابت می کند که ایشان در امر مبارزه و جهاد خستگی ناپذیر و البته پر صبر و حوصلخ بودند و هیچ گاه تکلیف را به خاطر سختی ان بر زمین ننهادند. علاوه بر این اشارت فوق نمایانگر آن است که در مبارزه استراحت معنا ندارد. چرا که مبارزه محدودیت زمانی ندارد. علاوه بر اینکه رسیدن به پیروزی خود مبارزه می طلبد، حفظ دست آوردها پس از پیروزی نیز مبارزه ای بی امان می خواهد. برای مبارزه شب و روز و ساعت نمی توان تعیین نمود چرا هر لحظه امکان بروز فتنه وجود دارد و خنثی سازی این فتنه ها قبل از وقوع اصل مهمی است که در اثبات بی زمان بودن مبارزه اهمیت فوق العاده دارد. به جز موارد فوق، پس از پبروزی، در طول زمان ما نیازمند تجدید روش های مباررزه هستیم تا آنها را با اقتضائات عصر، هماهنگ و به روزآوری کنیم. بلاشک وقتی سخن از تجدید روش ها می شود هستند کسانی که مخالف ورزند. این افراد دو دسته اند. دسته اول کسانی که جنبه افراط در تجدید را پی می گیرند و دسته دوم کسانی اند که پایبند و متعصب نسبت به سنت های قدیمی شده اند و حاضر به هماهنگی با مقتضیات نیستند. این دو دسته بلاشک در برابر عمل تجدید مآبانه تا سر حد امکان مقاومت کرده و ایجاد فتنه خواهند کرد. ایستادگی در برابر تفکرات باطل این دو فرقه، خود مجدداً ، «مبارزه» می طلبد. پس حتی اگر دشمن خارجی هم وجود نداشته باشد (که البته همواره هست) در داخل ما با دشمنان و گروه هایی خاص مجبور به جدال و مبارزه ایم. بنابراین مبارزه در همه مراحل یک نهضت و حرکت الهی، چون رود جریان دارد و ما برای حفظ اصالت نهضت، مم به ایمان و نیز عمل به چنین اصل و اعتقادی هستیم.