آنچه در ادامه می آید بخشی از تلخیص ( خلاصه و ساده شده) صاحب وبلاگ مشهود از کتاب «توسعه و مبانی تمدن غرب» اثر «سید مرتضی آوینی» می باشد:
* توسعه اقتصادی، مقوله ایست که ابعاد دیگر توسعه از قبیل توسعه فرهنگی و ی را تحت الشعاع قرار می دهد. در واقع توسعه اقتصادی ، فرهنگ و ت را تحت تاثیر قرار می دهد. به عبارت دقیق تر، توسعه فرهنگی و ی هر دو در خدمت توسعه اقتصادی اند. این وضعیت دقیقا به این معناست که تحول و توسعه در اقتصاد تعریف خاصی از ت و فرهنگ را می طلبد. فرهنگ در این معنا حنبه ابزاری دارد و این برخلاف آن نگاه ویژه دینی به فرهنگ است که آن را تعیین کننده وضعیت دیگر شئون حیات اجتماعی می داند. فرهنگ ابزاری، همان فرهنگی است که تمدن غرب برای پیشبرد اهداف اقتصادی از آن استفاده می کند. توضیح موشکافانه تر اینکه این نگاه به فرهنگ، در واقع نتیجه غلبه نگاه مادی گرایانه نسبت به مقوله فرهنگ است. نگاهی که فرهنگ را مقوله ای اصیل نمی داند، بر خلافبرداشت دینی که از میان کلیه شئون حیات اجتماعی، اصالت حقیقی را به فرهنگ می دهد.
* از مظاهر تغییر مناسبات اجتماعی تحت تاثیر توسعه، این است که توسعه اقتصادی به ویژه در حوزه سیبرنتیک و اتوماسیون معنای کار را تغییر داده است. در حقیقت با توسعه ی هرچه عمیق تر و گسترده تر، این دو مقوله (به عنوان دو شق از شقوق تکنولوژی)، کار عملی انسان کم تر و تدریجاً فراغت بشر، بیشتر می شود. چنین وضعیتی به معنای افزایش سرسام آور بزهکاری های اجتماعی است. فراغت مضاعفپهلو به بیکاری مفرط می زند. از طرفی کاربری برخی صاحبان مشاغل به کار مصنوعی و الکترونیکی مبدل می شود و از طرف دیگر بسیاری دیگر به دلیل جایگزین شدن تکنولوژی های جدید به جای کارعملی، به کلی شغل خود را از دست می دهند و این هر دو، حالاتی از حالات بیکارگی است که این بیکارگی که از دو جنبه رو به افزایش خواهد گذاشت موحبات تقویت قوه خیال بشر خواهد بود. (بیکاری بیشتر= قوه خیال قوی تر) و افزایش این قوه منجر به افزایش بزهکاری ها خواهد شد.
* در مباحق توسعه، اقتصاد باید زیربنای همه تحولات اجتماعی و فرهنگی باشد. نظام آموزشی تخصص محور ( نه تعهد محور) با هدف سیطره بر طبیعت و تصرف تام انسان در طبیعت، و تغییر سبگ مصرف و وضعیت متزل خانواده ها همه و همه حاکی از همین زیربنابودن اقتصاد دارد.* مبانی حقوقی غرب، جایگزینی برای اخلاق دینی شده است. مبانی که در ان با تاکید افراطی بر قانون همه مردم آزادند که هر گونه عملی انجام دهند و هر بهره ای از هر چیزی ببرند و تنها محدودیت آنها قانون است نه شریعت و اخلاق. برای چنین تمتع و آزد وسیع و افسارگسیخته ای، الحق که دموکراسی بهترین وسیله ی و اجتماعی است . وسیله ای که تا انسان را از تعهد نسبت به وجدان و دین جدا کرده و او را از نسبت به این جداسازی غافل نگاه دارد.
* امروزه کسی تردید ندارد که قطب اقتصادی و رگ حیات توسعه تمدن غربی، نظام بانکداری است اما متاسفانه این بانکداری خود ، به خودی خود، بلای خانمان سوزی است ودلیل اصلی این ادعا این است که امروزه در بانک ها خود پول، موضوع مبادله است نه وسیله برای مبادله . در حقیقت در بانک ها این خود پول است که مورد مبادله قرار می گیرد و این هیچ معنایی جز ربای تام و مطلق ندارد. نماد بارزاین نظام ربوی امروز، صرافی ها هستند که عملا تجارت پول انجام می دهند و فاجعه بزرگ تر اینکه این نظام عظیم می رود تا تحت لوای سازمان های جهانی علی الخصوص بانگ جهانی، تمامی مناسبات اقتصادی جهان را در برگیرد و این به معنای افزایش سرمایه سرمایه داران بدون زحمت و کار اضافه؛ از طریق چپاول اموال سایر مردم است.
* فرهنگ تمتع و مصرف افراطی در غرب تا به آنجا است که حتی معتبر ترین تقسیم بندی های تاریخی را نیز بر اساس ابزار تمتع می دانند: عصر سنگ، عصر مفرغ و عصر آهن. در واقع طبق این تقسیم بندی، انسان، حیوانی ابزار ساز تلقی شده. این بزرگترین ظلمی است که میتوان که به مقام و منزلت انسان روا داشت.
* در مبانی فکری غرب، انسان، ذاتا نوعی حیوان تلقی شده است (انسان= حیوان ناطق) حال آنکه در نگاه دینی، انسان تا آن اندازه می توان کمال یابد که از حیوانیت خود فراتر رود و حتی از مقام فرشتگان نیز عبور کند. آیا چنین ظرفیتی در انسان، علامت حیوانیت اوست، وقتی حیوان از همین حدی که خلق شده امکان فراتر رفتن ندارد؟
* در نگاه دین، کار یدی نوعی تفریح ، بلکه بالاتربن درجه آن است، اما در نگاه غربی، کار یدی نوعی مزاحم است که حتی المقدور باید از حجم آن کاسته شود.
* فرهنگ غربی= فرهنگ تمتع و مصرف/ فرهنگ دینی= فرهنگ اعتلای روح
درباره این سایت